Финалистка областного этапа республиканского фестиваля "Педагогический дебют"
12.09.2023
Двойчы станавілася абітурыенткай і сумяшчала вучобу з атрыманнем першага прафесійнага вопыту… Шлях да зорак у нашай гераіні толькі пачаўся, але былі ў ім ужо і свае церні.
Малады выхавальнік дзіцячага сада № 3 Мастоў фіналістка абласнога этапу рэспубліканскага фестывалю “Педагагічны дэбют” Паліна Кушмар цалкам паглыблена ў прафесію, шчыра любіць дзяцей і рашуча рухаецца наперад ва ўласным развіцці. Падрабязнасці – у матэрыяле карэспандэнта “Настаўніцкай газеты”.
Пасля заканчэння школы паступіла ў Беларускую дзяржаўную акадэмію сувязі. Вучылася бясплатна, але ўжо на старце вучобы ўвесь час унутры спела пытанне, ці той выбрала шлях. Да канца першага года вучобы зразумела, што тэхнічная спецыяльнасць — дакладна не яе і што лепшым вырашэннем гэтага пытання будзе забраць дакументы. Будучы педагог дашкольнага навучання зноў стала абітурыенткай.
— Вядома, родныя ўгаворвалі працягнуць вучобу, але я канчаткова пераканалася ў тым, што гэта не мой кірунак. Калі скажу, што забраць дакументы з УВА было лёгкім рашэннем, падману. Але цвёрда вырашыла не ісці супраць самой сябе і пашукаць іншы шлях для самарэалізацыі, — успамінае дзяўчына.
Як гэта нярэдка бывае, напрамак для пошуку сябе падказала выпадковая размова.
— У маёй суседкі — трое дзетак, і я неаднойчы дапамагала ёй з малымі. Нам абодвум заўсёды было зразумела, што раблю гэта з задавальненнем. Неяк падчас гутаркі яна між іншым прапусціла фразу-прапанову: “Паспрабуй у педагогіку”. А я ў гэтай выпадковай размове зразумела, што яна трапіла, куды трэба, бо зносіны з дзецьмі сапраўды прыносяць мне задавальненне, — расказвае суразмоўніца.
Зноў Паліну чакала ўступная кампанія і пошукі свайго прозвішча ў спісах залічаных на бясплатнае навучанне. Гэтым разам ужо не ў сталічную УВА. Наша гераіня выбрала ГрДУ імя Янкі Купалы і пра час студэнцтва ўспамінае з цеплынёй і падзякай.
— Універсітэт заўсёды ішоў насустрач актыўным студэнтам, і ўжо на трэцім курсе змагла сумяшчаць вучобу з работай па спецыяльнасці. Паўгода працавала выхавальніцай у адной з гродзенскіх дашкольных устаноў. А ўвесь чацвёрты курс — у дзіцячым садку на сваёй малой радзіме ў Мастах, — успамінае Паліна.
Цікава, што індывідуальны графік вучобы быў складзены такім чынам, што дзяўчыне не прыйшлося працягваць вучобу завочна. Не кожны дзень, але даволі часта яна, як правіла, раніцай спяшалася ў Гродна на заняткі ва ўніверсітэт, а адразу пасля іх паспявала да сваіх выхаванцаў ясельнай групы ў мастоўскі дзіцячы сад № 3. Вядома, такая занятасць прадугледжвала адпаведную стомленасць. Але, як прызналася Паліна, часу на тое, каб сур’ёзна задумвацца пра гэта, проста не было.
З выхаванца ў выхавальнікі
— Я сама выбрала гэты шлях і ніколькі не шкадую. Дыплом выпускніка атрымала, ужо маючы значны багаж асабістага вопыту ў педагогіцы. У якасці бонусу пры такой сістэме, безумоўна, стала тое, што пасля размеркавання я прыступіла да работы ў добра знаёмым калектыве, у якім з добрага боку зарэкамендавала сябе, — гаворыць П.Кушмар.
Зрэшты, прызвычайвацца на першым месцы працы было даволі проста з самага пачатку. Мы часта чуем і чытаем аб выпускніках школ, якія прыходзяць туды ўжо ў якасці маладых спецыялістаў. У выпадку з нашай гераіняй актуальная такая практыка і для дашкольнай установы. Шмат гадоў назад яна ўваходзіла ў групу як чалавек, якому былі адрасаваны ўвага і клопат выхавальніка. А сёння з задавальненнем і энтузіязмам усё гэта дорыць ужо сваім выхаванцам.
Паліна прызнаецца, што работа педагога не заўсёды простая. Але ў ёй ёсць моманты і падзеі, якія грэюць душу. У першую чаргу гэта, вядома, усмешкі дзяцей, іх пацешная непасрэднасць і шчырасць.
— Падчас заняткаў яны глядзяць на мяне такім зацікаўленым поглядам! Тое задавальненне, якое дораць такія моманты, нічым не замяніць, ні на што не прамяняць, — захоплена расказвае Паліна Кушмар і гэтымі словамі адказвае на заканамернае пытанне журналіста пра тое, ці адчувае яна сябе ў рабоце на сваім месцы.
Прызнаецца, што і сама расце разам са сваімі выхаванцамі як прафесіянал. Прычым на шляху да гэтага росту, са слоў маёй суразмоўніцы, шмат чаму вучаць хлопчыкі і дзяўчынкі, якія кожны дзень чакаюць сустрэчы з ёй у дзіцячым садку. Дзеці шчыра радуюцца кожнаму новаму дню ў іх жыцці. Яны з непаўторнай цікавасцю знаёмяцца з новымі ведамі. Пра ўсё гэта ў мітусні будняў дарослыя нярэдка забываюцца.
— Што б ні адбывалася ў жыцці, у групу заўсёды заходжу з добрым настроем і ўсмешкай. Малыя вельмі тонка ўсё адчуваюць, іх не падманеш і не правядзеш. Мабыць, у гэтым і ёсць сакрэт паспяховага дыялогу з дзецьмі, — тлумачыць Паліна і дадае, што за час работы цалкам адчула, што да кожнага дзіцяці трэба знайсці індывідуальны падыход: — З адным трэба быць больш строгай, а з другім — наадварот, як мага больш ласкавай і добрай. Калі іх 20 у групе, даводзіцца быць у розных ролях.
Выхад з зоны камфорту
Працоўны шлях Паліны пачаўся вельмі дынамічна і не мяняецца па сённяшні дзень. Размова тут ідзе, безумоўна, і пра ўдзел у конкурсах, якія патрабуюць вялікай самападрыхтоўкі і кожны раз прадугледжваюць выхад з зоны камфорту.
— “Педагагічны дэбют” — не першы Палінін вопыт удзелу ў конкурсах. Да гэтага ў раённым конкурсе “Малады спецыяліст ХХІ стагоддзя” яна станавілася пераможцай. Канкурэнцыя была сур’ёзнай: за званне лепшага змагаліся ўсе маладыя спецыялісты раёна, уключаючы ўрачоў, аграномаў і іншых. Удзел у тым конкурсе дапамог разгледзець патэнцыял Паліны. Як вынік — не прымусілі доўга чакаць і новыя перамогі. З’яўляецца пераможцам наша Паліна Генадзьеўна ў тым ліку раённага конкурсу “Першыя крокі ў прафесію”, — гаворыць загадчыца дзіцячага сада № 3 Мастоў Святлана Шчука.
— Калі падавалі дакументы для ўдзелу ў фестывалі “Педагагічны дэбют”, было адчуванне, што далей завочнага этапу на абласным узроўні не прайду, — дадае Паліна Кушмар. — Вельмі ўдзячна загадчыцы Святлане Міхайлаўне, што яна паверыла ў мяне, падказала паспрабаваць. Тое, што стала фіналісткай абласнога этапу, вядома, вельмі парадавала і прывяло да важнага ўсведамлення. Калі да гэтага ў мяне верылі ў асноўным калегі і блізкія, то зараз сур’ёзна паверыла, што шмат змагу, і я сама.
Поспех у конкурсе Паліна, дарэчы, лічыць не толькі сваім. Гэта калектыўны вынік. Сярод тых, хто падтрымлівае маладога выхавальніка падчас конкурсаў, нязменна ёсць найбліжэйшы чалавек у яе жыцці — маці. Яна працуе ў той жа дашкольнай установе, што і дачка. І з асаблівым трапятаннем шыла касцюм для яе выступлення.
Калектыўны поспех
Цікава, што рыхтуецца да выступлення ў Мінску каманда дашкольнай установы ў тым ліку і тэхнічна: плануюць узяць з сабой ноўтбук, каляровы прынтар і ламінатар. Усё гэта неабходна, каб за ноч да запаветнай гадзіны Х — заняткаў у незнаёмай групе сталічнага дзіцячага сада — распрацаваць добры метадычны матэрыял. Тэма і ўзрост дзяцей, у групе якіх будуць давацца конкурсныя заняткі, стануць вядомы менш чым за суткі, і ў канкурсантаў, па сутнасці, будзе ўсяго ноч на дэталёвую прапрацоўку заняткаў і распрацоўку дыдактычнага матэрыялу і нагляднасці.
Не можа не цешыць і бацькоўская актыўнасць у сацыяльных сетках дзіцячага сада. Адразу пасля размяшчэння паста аб перамозе Паліны Кушмар у абласным этапе фестывалю “Педагагічны дэбют” літаральна пасыпаліся віншавальныя каментарыі. Склала ім кампанію, безумоўна, і вялізная колькасць вочных віншаванняў ад калег, родных, сяброў і бацькоў выхаванцаў другой малодшай групы, з дзецьмі якіх сёння працуе малады выхавальнік.
Кваліфікацыя — экстэрнам
Паскорыла конкурсная актыўнасць для Паліны Кушмар і працэдуру прысваення першай катэгорыі. З улікам поспехаў маладога спецыяліста, адміністрацыя дашкольнай установы хадайнічала ва ўпраўленне адукацыі райвыканкама аб прысваенні замест другой адразу першай катэгорыі. Звычайна на гэта ідзе мінімум чатыры гады работы, але з мая 2023 года наша гераіня — спецыяліст першай кваліфікацыйнай катэгорыі. Шлях да гэтай вышыні ў яе выпадку прайшоў экстэрнам і заняў усяго два гады.
— Гэта добры стымул для далейшага росту. Ужо праз тры гады змагу прэтэндаваць на атрыманне вышэйшай кваліфікацыйнай катэгорыі, — дзеліцца суразмоўніца.
Да пытання аб планах на найбліжэйшую будучыню не выключае Паліна магчымасці атрымаць кваліфікацыю лагапеда, каб тым самым яшчэ больш пашырыць межы ўласнага вопыту. Зрэшты, галоўнае на што яна накіравана, — стаць добрым і цёплым жыццёвым успамінам для сваіх сённяшніх выхаванцаў. І, мабыць, такая накіраванасць на вынік дарагога варта і шмат аб чым гаворыць без лішніх слоў.
Источник: https://nastgaz.by/palina-kushmar-u-grupu-zausyody-zahodzhu-z-dobrym-nastroem-i-usmeshkaj/